Zarządzanie własną wiedzą - kaprys czy konieczność?

Dziś zarządzamy niemalże wszystkim a zarządzanie finansami, zasobami ludzkimi, projektami, jakością, czy nawet kontaktami z klientami stało się klasyką, niezbędną koniecznością. Coraz częściej mówi się też o zarządzaniu celami, czy zarządzaniu zmianą. A ostatnio nawet o zarządzanie własną wiedzą. Można by zapytać czy to kaprys czy też konieczność. Ale tak naprawdę nie jest to nic nowego, ponieważ każdy człowiek mniej lub bardziej świadomie zarządza swoją wiedzą. Bo wiedza to przecież nic innego jak informacje uzyskane z otoczenia i z własnego wnętrza poddane procesowi analizy, selekcji i później przetworzone przez ośrodek nerwowy. Wiedza to także umiejętności, zdolności, wartości i doświadczenia, które zdobywa się każdego dnia. Zarządzanie własną wiedzą to po prostu świadomość celowego działania, celowego rozwoju. To wyznaczanie sobie celu życiowego i konsekwentne dążenie do jego realizacji. Zarządzanie wiedzą powinno być procesem ciągłym i systematycznym, a nie jednorazową akcją.

     Klasyczna definicja zarządzania obejmuje swoim zasięgiem procesy planowania, motywowania, organizowania i kontrolowania. Aby móc planować trzeba wiedzieć, czym się dysponuje i co się chce osiągnąć, a więc trzeba mieć pewną wizję i strategię dochodzenia do celów. Obie powinny być ze sobą spójne, by umożliwić koncentrację na działaniach prowadzących do sukcesu na rynku; tak by możliwe stało się osiągnięcie zamierzonej skali wielkości (rozwoju własnego), określonej pozycji społeczno - zawodowej w określonym przedziale czasu. Aby móc prawidłowo zaplanować kolejne etapy osiągania celu, trzeba na początku poznać swój ?kapitał początkowy?, a więc poddać analizie to, co już się wie.

Krok pierwszy: analiza stanu wiedzy.
Wiedza jest żywa, czasem intuicyjna i nie zawsze daje się wyartykułować. To doświadczenia zawodowe i z życia prywatnego, umiejętności i zdolności.

 

Krok drugi: Planowanie
Planowanie jest procesem niezwykle ważnym, zarówno to krótko- jak i długoterminowe. Znając swój cel, łatwiej jest podejmować kroki, które pozwalają na osiągnięcie zaplanowanego rezultatu.

Krok trzeci: organizowanie
Organizacja procesu osiągania zamierzonych wyników wydaje się być często najtrudniejszym działaniem. Organizowanie to sprawianie, by zostało zrobione to, co zrobione być powinno. Jak zatem organizować proces zarządzania wiedzą? Przede wszystkim trzeba poznać swój proces i styl uczenia się, zrozumieć, co przychodzi łatwo a co sprawia trudności, zastanowić się czy jest ktoś, kto może pomóc.

Krok czwarty: Motywowanie
Motywacja jest niezwykle istotna w życiu każdego człowieka. Jest siłą napędową ludzkiego działania i to ona powoduje, że wszystko idzie do przodu. Również w zarządzaniu własną wiedzą wydaje się być nieodłącznym czynnikiem. Tylko konsekwencja w działaniu, nieustanna chęć bycia na bieżąco, wizja korzyści w przyszłości sprawiają, iż mimo częstej niematerialności, nieuchwytności wiedzy nadal ponosimy wysiłki na rzecz jej gromadzenia, uaktualniania, przetwarzania i dzielenia się nią.

Krok piąty: Kontrolowanie
Kontrolowanie to kolejny etap w zarządzaniu własną wiedzą. Właściwa kontrola efektywnego wykorzystania wiedzy pomaga w utrzymaniu wysokiego poziomu intelektualnego i daje możliwość szybkiego reagowania na pojawiające się okazje.

     Tak, więc efektywne zarządzanie własną wiedzą ma na celu zapewnienie trwałego i systematycznego rozwoju osobistego, nauczenie gromadzenia nowej wiedzy, po to by zdobywać nowe kompetencje i by móc być aktywnym zawodowo na nowych rynkach pracy, a tym samym być lepszym od konkurencji. Niezwykle ważne okazuje się też umiejętne łącznie strategii wzrostu ze ściśle określonymi strategiami uczenia się, które powinny być oparte na zdolnościach i możliwościach każdej osoby. I dlatego zarządzanie własną wiedzą i inwestowanie w siebie jest dziś nie kaprysem, ale koniecznością.